Hai lieve lezers,

Ik ben alweer iets langer dan 3 weken weg van huis, en wat zijn het voor 3 weken! Ook deze week zit weer vol met leuke en minder leuke dingen, maar dat hoort erbij. Veel plezier met lezen van mijn derde blog :)

Het weekend was heerlijk, rustig en met een uitje naar de Materuni watervallen en de koffie plantage. Echt wat was het mooi allemaal, een aanrader als je in Tanzania bent! Ik ben met een groep een dag weggeweest, wandeling van 45min en dan bij de waterval zitten en genieten. Ook kan je er zwemmen maar ze hadden verteld dat het echt heel erg koud was. Wie is er zo'n debiel die gaat zwemmen... Ik inderdaad haha. Het was ijskoud, maar het was het waard! Heerlijk gevoel gaf het.
Op de koffieplantage hebben ze het hele proces laten zien hoe ze de koffie maken, van aan de boom tot in een mok. Onwijs gaaf om dat een keer te zien, en daar hebben we ook heerlijk gegeten met lokale mensen.

Mijn tweede week in het ziekenhuis was ook aangebroken, ik hoopte dat ik deze week eindelijk kon beginnen met het vaccineren van mensen en baby's. En het werd werkelijkheid, ik heb volwassen mensen gevaccineerd. Alleen wilde ik ook (gek genoeg) baby's vaccineren, nou ik kan je vertellen ik heb er nu vrij veel gevaccineerd!! Ik gok rond de 25 baby's in 2-3 dagen denk ik, en wat was ik trots op mijzelf! Deze hele week heb ik veel zelfstandiger gewerkt en kon ik steeds meer begrijpen van het systeem hier. (Ik heb te horen gekregen dat ik als het goed is maandag helemaal zelfstandig aan de slag zou mogen! :))
Ik heb ook meemogen kijken met een soort uitstrijkje bij een vrouw deze week. Ze nemen mij namelijk in het ziekenhuis altijd overal mee naar toe zonder te zeggen wat ik te zien ga krijgen. Dus het is altijd een verassing wat ik te zien krijg hahaha...

Deze week heb ik mij voor het eerst echt Afrikaans gevoeld, de cultuur is hier (onderling met de vrouwen) wanneer een vrouw moet staan of iets moet doen dat ze hun spullen aan een andere vrouw geven die haar handen leeg heeft. Alleen doen ze dit vaak niet bij blanke vrouwen, durven/doen ze gewoon niet. Deze week was het anders in het ziekenhuis. Ik heb 2 keer een baby in mijn handen gekregen, omdat de moeder iets anders moest doen in het ziekenhuis of hun kleding goed moesten doen. Vond ik trouwens helemaal niet erg :) Nou op dat moment voelde ik mij zo vrouwelijk, erg mooi en bijzonder gevoel.

Ik merk hier in Tanzania dat blanke vrouwen echt veel aandacht krijgen, wat zeker niet altijd fijn is. Dus deze week had ik weer iets in het ziekenhuis meegemaakt. Ik was namelijk gewoon aan het werk, en toen kwam de ''technische'' man van het ziekenhuis langs. En vroeg echt uit het niets; ''Wat is je nummer''. Ik reageerde gewoon met ''hoezo'', want ik dacht echt waar komt dit vandaan ineens. Wat ik kende die man al van het begin, dus dat was het vreemde. Toen zei hij van ''ik kan je de stad laten zien'', ik antwoord natuurlijk zoals bijna altijd redelijk droog.. met nou ik zit hier al 2,5 week ik ken de stad nu redelijk goed. Kreeg ik echt een antwoord terug.. ''Ik kan je plekken laten zien die anders nooit zou zien''. Ik heb maar vriendelijk geweigerd, en nu moet ik hem nog 9 weken bijna elke dag zien. En toen zei die ik kom morgen terug.. Oeps.

Al 2 weken heb ik last van mijn maag, en bedacht nu dat het verstandig was om mijzelf even na te laten kijken in het ziekenhuis. De avond voordat ik naar het ziekenhuis ging ben ik echt ziek geworden, en wilde zo graag naar huis op dat moment. Want ja als ik ziek ben, wil ik gewoon thuis zijn.
In het ziekenhuis hebben ze wat ondezoekjes gedaan, en daar kwam een urineweginfectie uit. Fijn in Afrika. Ik zit nu aan een antibioticakuur, en het gaat ondertussen al wat beter.
Daarbij kwam dat de eerste 2 goede vriendinnetjes die ik hier heb leren kennen, deze zaterdag en zondag zijn vertrokken naar huis. Op dat moment merkte ik pas hoe snel je aan iemand hecht en een band kan ontwikkelen. Maar ook veel geconfronteerd wordt met thuis, vanaf nu vertrekt namelijk elk weekend wel iemand naar huis. Ook komen er altijd wel weer nieuwe mensen in het huis, en dat ik altijd weer even wennen (maar vaak erg gezellig).

Afgelopen zaterdag hebben we wel weer onwijs lekkere kip gegeten, op een locatie midden op de straat. Heel bijzonder en echt heel lekker :)

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van de blog van deze week!

Dikke knuffel,

Fien