Ha lieve lezers,

Ik weet het.. het is alweer lang geleden dat ik wat geschreven heb. Dus bij deze een wat langere blog van de afgelopen weken.

Laten we beginnen bij mijn korte vakantie in Zanzibar, ja het bestaat.. Ik ben samen met een huisgenoot een paar dagen naar Zanzibar geweest. Je bent bijna gek als je in Tanzania bent en je hebt tijd, dat je niet naar Zanzibar gaat (een echte aanrader dus). Wat is het een prachtig stukje land, zo anders dan Arusha maar o zo mooi.
De avond voor vertrek kregen we een Whatsappje van een medewerker van Arusha Airport, dat onze vlucht van 1 uur in de middag veranderd was naar 10 uur in de ochtend. Komen we daar aan, ja je raad het al, het was helemaal niet waar. Dus wij waren daar om half 9 en konden we wachten tot half 1. Wel kregen we al het eten en drinken wat we kochten gratis van hem. Hij vertelde dat hij ons wilde beschermen, dat we wel op tijd kwamen. Nu nog steeds worden we geappt door dezelfde man... Maar goed, we vlogen in een vliegtuigje voor maximaal 15 personen inclusief de 2 piloten. Heel gaaf om zo naar Zanzibar te mogen vliegen. We hebben in de korte tijd dat we er waren heel veel dingen gedaan. We hebben gesnorkeld bij het eiland Mnemba en bij Prison Island, hier hebben we bijna elke vis wel gezien van de film Nemo hahaha. Ook zijn we op Prison Island geweest waar we een rondleiding hebben gehad en schildpadden kon voeren en aanraken. We hebben ook 2 tours gedaan, eentje in de stad Stonetown en eentje bij een spicefarm. In Stonetown hebben we een tour gehad in de stad zelf, een museum over de slaventijd bezocht en lokaal gegeten. Met de spicetour werden we rondgeleid over een boederij met allerlei specerijen en vruchten. Daar vertelden ze alles over de vrucht of kruidsoort.

Ook in de tijd is die mama langs geweest voor 5 dagen. Kort maar krachtig zeggen ze dan toch. Het was heel bijzonder dat ik mijn leven hier met haar kon delen. Ik heb haar zoveel mogelijk laten zien van de stad waar ik zo gek op ben, mijn dagelijks leven en natuurlijk een safari. We hebben de fabricsmarket, spicemarket en masseimarket bezocht en daar ook dingetjes gekocht. Ik heb haar meegenomen in de dala dala (minibus) en zelfs op de piki piki (motortaxi). We hebben gegeten bij mijn favoriete restaurantjes gegeten in de stad. 2 ochtenden heb ik mama het ziekenhuis laten zien, de ene ochtend met een rondleiding en de andere ochtend kon ze mij even kort aan het werk zien. Lucy (mijn begeleider) heeft ons meegenomen naar haar zus waar we typisch lokaal werden ontvangen, met drinken en zelfgemaakte snacks.
In het weekend zijn we samen met 5 andere op een 2 daagse safari geweest in Tarangire en de Ngorongoro krater. Weer was alles zo mooi om te zien, alle dieren en landschappen. De laatste dag zijn we ook nog naar een school geweest om te bezoeken en naar de grote supermarkt. En dan had ik haar zo goed als alles laten zien, ook was onze tijd samen op. Het was tijd voor die mama om te gaan. Samen zijn we afgereisd naar het vliegveld en hebben we goed afscheid genomen. Het afscheid was echt wel even lastig, maar het leven hier gaat ook weer door. Ik heb nog maar 5 weekjes te gaan hier, iets minder nog zelfs, Dus ik zie iedereen snel weer thuis.

Mijn ervaringen in het ziekenhuis ontwikkelen zich ook nog steeds. Elke week zie ik wel weer wat anders of maak ik weer wat mee.

- Voor het eerst in de weken dat ik hier ben, wilde ze mij dingen laten doen in het ziekenhuis wat ik niet kan en niet mag. Ze waren echt aan het aandringen en bijna soort dwingen. Ze wilde dat ik een inplanon ging plaatsen bij een vrouw voor anticonceptie (het buis in de arm). Uiteindelijk heb ik het niet gedaan, maar voel ik mij niet meer prettig op de afdeling van Familyplanning.
- Er was een vrouw met een vetbult op haar hand/pols (precies in de overgang) die eraan geholpen werd. In Nederland snijden ze dat heel makkelijk weg met verdoving. Hier gaat het dus totaal anders, ze verdoven wel alleen ze knippen/trekken het vet uit de plek. Ik zag dat de vrouw veel pijn had en niemand steunde haar of troostte haar (is ook een gewoonte hier). Dus dan komt er iets naar boven om haar te helpen zoveel ik kan, dus heb ik haar hand gepakt en heeft ze de hele tijd tegen mij aangelegen totdat ze klaar was. Achteraf was ze zo dankbaar dat ik er was. En dat laat mij ook weer beseffen waarom ik verpleegkundige wilde worden, dat gevoel is zo fijn!
- Ook was er een vrouw met meerdere abcessen op haar borsten. Het zag er zo slecht uit, het was keihard en was aan het vervellen. Een week later kwam ze terug en was het al half uitgeknepen, maar het gat was 3 vingers breed en heel erg diep. Hier maken ze dat dus totaal niet schoon na het uitknijpen. De vraag is dus of de wond dan wel goed gaat genezen.
- Samen met een andere vrijwilliger heb ik een man geholpen die 2 diepe wonden had in zijn gezicht. De wonden konden niet gehecht worden want er was te weinig huid op het gezicht. Dus de wonden waren schoongemaakt en had de andere vrijwilliger zelfgemaakte hechtpleisters bedacht. Dus hebben we de wonden zo bij elkaar gebracht en afgeplakt.

Dit was samengevat mijn afgelopen 2 weken, zoals je kan lezen waren het drukke weken. Maar onwijs gave, bijzondere en mooie weken.

Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en tot de volgende keer!

Liefs,

FIen :)